No Reply Number

Насанд хүрээгүй хөвгүүн шиг...

                                                         Чи миний хөгжим.

Р.

Залуу нас - мансууралд автсан насанд хүрээгүй хөвгүүн шиг

дандаа өөрийгөө зөвтгөх хүч чадал

Залуу нас - завь нь далбийхад бүгд инээлдэх амьдралд өширхсөн хэн нэгний хоосон гүтгэлэг шиг аргаа барсан үйлдэлүүд

Залуу нас - малгайгаа авахад навчис тунимхай хонгор нулимс, аль эсвэл сүрэг цахлай шиг нүдээ анин нисэлдэх

хэн ч олж харахгүй хэтэрхий уянгалаг эгшин

Залуу нас - амьд хөгжим, үүрдийн хөгшрөлд биеэ өгөөд  ур муутайхан инээвхийлэх тэнэгхэн хөгшиний өөрийгөө чөлөөлсөн тэртээд хяхтнах дээд өнгө

Залуу нас - гараа өргөөд буулгалгүй зуун бээр гүйчихсэн донтой тамирчины төрөлхийн гажиг, эгэл хорвоод шунах  эрээ цээргүй мэдрэл

Залуу нас - замдаа таарах бүгдийн нүдийг сох хатгачихаад эрэмдэг энэлэнт хүмүүст зүхүүлж чичлүүлж ханаад цаазын тавцанд толгойгоо тушаах мэт цаанаа нэхэлтэй өрийн бичиг

Залуу нас - залбирсан чигтээ амирланг олсон ариун дарь эхийн аманд тээглэн үлдсэн сүүлчийн хэдэн үгс  тэсэлгүй яаран хүлээж хүлээж залхаад, тэнд биесээ жаргаасан тэвчээр муутай уулгамч дур тачаал  

Залуу нас - эрхтэн бүхэн нь цовхчоод эзнээ тарчилгахад эзэн тэднээс хариугаа болгоож эдгэх, эдгэхгүй өвчин хэдэн мянгаар нь тусгадаг инээдтэй хошин, хүмүүс хүсдэг элэг хөшөөм эмгэнэл

Залуу нас – галаар босгосон хөшөө, залуу төрхийг булаан эзэмшигч зам зуурын гүйдэл

Залуу нас - хүч чадал хийгээд хий хоосон үйлдлүүд, тунгалаг  эгшин, туниа муутай дэвэлт, төрөлхийн гажигтай мэдрэл, төлөөс нэхэх өрийн бичиг, тэвчээр муутай уулгамч дур тачаал, тэнэгхэн инээдтэй гүн эмгэнэл, заяа төөргийн хөшөө, зам зуурын гүйдэлтэй хаяг гарвал.

хувилбарууд...Эмэгчин зөн

Бэлэгдэл бол дээд ертөнцийн сүүдэр.
/ үнэндээ хуучин бичлэгээ тавих нэг тийм... гэвчиг одоо харахад би бичээгүй юм шиг /

Түүний юу ч хайгаагүй, юу ч хүсээгүй амьдралд ийм гэнэтийн зүйл тохионо гэж хэн саналаа. Магадгүй солиотой гэдэгтэй нь бүгд санал нийлж болох ч энэ түүхийг хий хоосон зүйл байсан гэдэгт би л хувьдаа эргэлзэнэ. Тодорхой цаг хугацаа, бариад авчих хүний нэр ядахнаа үгүй ч  бүгд л сонсоод толгой дохих мэт хүлцэнгүй болдог гэнэ.

...Тэр хаанаас ч юм гараад хаашаа ч юм алхаж байв. Тэгтэл идэр насны хоёр залуу дунд хэмжээний биетэй шар алаг могой тэвэрсээр өөдөөс нь аажуухан дөхөж байлаа. Хорт могойны аюулт толгойг нэг нь гараараа тэвэрч, нөгөө нь сүүлэн биеийг эвтэйхэн өргөн ойртож очсон хүн бүрээс нэгэн зүйлийг ихэд гуйн баргар царайлж байх ажээ. Бүсгүйн ээлж ирэв. Могойн толгойг тэвэрсэн эр могойн нүднээс ч муухай харцаар түүнийг цоргин харж энийг авчихгүй биз хэмээн шивгэнэлээ. Үнэндээ хүссэндээ ч биш бүсгүйг ямар нэгэн  хүчин ховсдож тэр эрийн хэлсэн үнийг өгөхийн тулд хажууд байгаа огт танихгүй хүнээс хэдэн төгрөг гуйхад хүргэв. Яаж ч авсанаа мэдэлгүйгээр хорь дөнгөж өнгөрч яваа турьхан бүсгүй өөртөө ахадсан хүчирхэг ачааг итгэлтэй, зоригтой өргөн цаг гаруй алхжээ.

            Дараа нь тэр гэнэт ухаан орж маш ихээр айн сандрав. Амьтны дэлгүүр олдвол зүгээр л үлдээж салж санаа амрахаар шийджээ. Даанч хэзээ ч танил байгаагүй мэт санагдах хар захд амьтан зарах нь байтугай гүйж яваа нохой ч харагдсангүй. Бушуухан нэг буланд нүдээ анин могойг шидээд хаашаа ч юм хамаг хүчээрээ зугтлаа.

            Бүсгүйн хаанаас ч юм гарч ирсэн тэр газар нь хөлсний байр болж таарав. Тэр их сургуульд сурдаг, бас буудлынх гэмээр умгар өрөөнд царай муутай хоорондоо гайхмаар адилхан эгч дүү хоёртой хамт амьдардаг байж.

            Орой болоход эгч дүү хоёртой болзсон юм шиг жижүүрийн үүдэнд тааралдаж хамт дээш өгслөө. Тэр өрөөндөө орж ирэхэд алдагдсан могойн дурсамж харван орж ирэв. Хэзээ ч мэдрэгдэж байгаагүй зөн билгийнхээ ачаар бүсгүй могой түүний сүүдрийг мөшгин аль хэдийнээ энэ өрөөнд эзэн суусныг мэджээ. Галзуурсан чоно адил гийнан тэр хоёрыг хүчээр хөөн гаргалаа. Энэ зуур ч бас хормын дараа могой түүний хөлийг шархдуулахыг зөгнөв.

            Аймшигтай орилон гүйхэд могой түүний араас хөөсөнгүй. Яг л хайртай хүндээ сануулга өгсөн харт эр шиг бардам цогнойн сууж байлаа.

            Түүнийг сандран жижүүр дээр гүйж очиход эгч дүү хоёр аль хэдийнээ урьтсан байсан учир итгэх хүн гарсангүй. Шархыг нь галзуу хүн биеэ зүссэн мэтээр хүлээж авах тэрхэн мөчид нэгэн бүсгүйн орилоон дээд давхарыг цуурайтуулж ашгүй түүнийг аварчээ.

            Бүсгүй мөн л зөнгөөрөө түүнийг хамгийн булангийн хүн байхгүй өрөөнд цогнойн сууж байгааг нь харав. Гурван бадриун эр заазуур аваад ороход хэн ч ямар ч авиа сонссонгүй. Харин бүсгүй л эр хүн бие засаж буй мэт тавирч байгаа могойн цусыг олж харжээ.

            Шөнө болоход зүүд мэт бүгд могойг мартав. Бүсгүй болоод өнгөрсөн явдалд ихэд эвгүйцэн танил залуугийндаа хоног төөрүүлэхээр очжээ. Түүнд юу ч хэлэлгүй гарыг нь дэрлэн хэвтэж байхдаа нөгөө могойн нүд түүнийг маш ихээр догдлуулсаар хаа нэгтээгээс ширтэн буйг нь мэдсэн гэдэг.

Энэ явдалаас яг есөн сарын дараа зайгуул галзуу эмэгтэй амаржив. Бүгд түүнийг гоочлон хардаг ч харин түүний нөхөр нь итгэж болох бөх гээчийн хана хэрэмийг босгожээ.

Жич: Дээрх бичлэг хэдий хэтрүүлэгтэй ч гэсэн тун удалгүй би миний амьдралын биелсэн зүүд, миний гэрэл гэгээ болох бяцхан хүүгээ олсон билээ.

. 

Лолитагийн дурсамж

Ганцхан дуу Лолита. Хар зам, хөлсний тэрэг,  бүгчим бас сэрүүн есдүгээр сар. Цонх ширтэх бодлогошронгуй хүмүүс, тариан талбай харж сэтгэл сэргэх би бээр. Архичдын бяцхан хот аарцтай зайрмаг, амьдралын модод. Аятайхан үдэш, сонин салхи, нэг уул ч юм уу овоо, энд тэнд вааглах мэлхий, эвдрээгүй саравч, чийгний үнэр. Сүрэглэн бөөгнөрөх хэдэн хөвгүүд, шөнийн галт тэрэгний дуут дохио, санаа зоволт, шал дэмий / одоо бодоход /санаа зоволтууд. Хаанаас ч юм гарч ирэх тамхинууд, утаанууд, тулгалтууд, гайхам ариухан дурсамжууд.

Шүлэг шиг амьдрахгүй.

Яагаад ч шүлэг шиг амьдрахгүйгээ, бас дахин дурлахгүйгээ

Яалаа ч ахиж чамайг нулимсгүйгээр бодохгүйгээ

Яаж ч их хүсээд хүлцэн тэвчиж өнгөрөхөө

Ядаж энэ өдөр ухаарсан минь сайхан байна

Хичнээн гомдоод чамд юу ч хэлж чадахгүйдээ

Хичнээн урваад чамайг өөр гэж итгэхгүйдээ

Хардаж, хичнээн харамлаад өмрөөд л үлдэх энүүхэндээ

Хичнээн ихээр талархаж, ямар ихээр баясна

Залуу явахын зуур од мэт тохиосон

Замхарч хэзээ ч хоосрохгүй зүүд гэж шивнээд

Замхарч хоосрохын дайтай  зүсэн нүүж алславч

Зам ороож далласан гэрэл гэж итгээд.

Үхэхийн өмнө ч гэсэн...

Үхэхийн өмнө ч гэсэн ийм мэдрэмж төрөх үү

Үнсүүлээд үгүйрчихсэн мэт өр эмтлэм байх уу

Нүдийг чинь, уруулыг чинь өөрөөсөө харж

Нүүр, сэтгэлээ үзэн ядаж, халуун шунагаар тарчлах уу

Ахиад би ингэж хэдэн жил амьд явах вэ

Амьдрах гэдэг үнэндээ чиний дотор хоригдох мэт...

Ахиад би ингэж хэр удаан тэвчих вэ

Амаа ганц ч ангайлгүй чамайг дуудан хашхирч...

Хэр удаан гараа сунгавал чи намайг татах вэ

Хэрхэн энд ирснийг нулимс минь илчилнэ

Хэр удаан би ингэж үлээгдсэн бөмбөлөг шиг

Хага үсэрчихэлгүй чамайг хүлээж чадах вэ

Хэлж чадашгүй хараал шид мэт

Хэлж барамгүй худал хоосон мэт

Хайрт минь

Ханаж эгээршгүй минь

Үхэхийн өмнө ч гэсэн ийм л мэдрэмж төрөх үү

Үхэж байхдаа хүртэл ийм жаргалтай амьдрах уу...

Үнэхээр дотно...

Г.Лхагвадулам. Дотно алс. Үнсэлт мэт, тэврэлт шиг сайхан санагдсан билээ.

Шүлэг гэдэг амьдрал атал

Амьдрал даанч шүлэг биш 

Хайрлаж, хүссэн минь үнэн боловч

Хайр минь бас хүсэл биш

Дуугүй байгаа минь урвалт биш

Уучилсан минь амлалт биш

Дутуу үгс зангирах тусмаа

Уйлуулж орхидгийг чи мэдэх биш

Нулимсаа үзүүлэхэд минь чи дургүй

Хэдэрлэхэд чинь би бүр ч дургүй

Хэн нь хэнийхээ өмнө буруутай юм бэ

Хэлээд ч ямар нэмэртэй биш.

***

Буй биеэрээ би борооны дусал болчихоод

Будаг нь халцарсан модон сандал дээр сууж байна

Дотор минь бас нэгэн дусал- зүрх минь

Бөнжигнөөд л, хариугүй тасрах нь, хагарах нь..

Өөрийг минь хүрээлсэн гунигт үүлс

Гэрийн хана шиг эвхрээд л, дугуйраад л...

Өрхөө татаад өгөөч, хөтлөлцөн буух дуслууд минь. Намайг тэтгэхээ болиоч!

Өвдөж ханасан би. Бутрахыг минь зөвшөөрөөч!

Энд нэг блог нээсэн

Хичнээн удаа блог нээж, устгав аа яа яа яа. Энэ магадгүй эцсийн эцэст өөртөө л буруу тохдог араншингийн минь илрэл биз. Ямар ч байсан энэ удаад томоос том байшин босгохоор шийдэв. УДАХГҮЙ та ч уншиж магадгүй яруу найргийн ном. Хэзээд халуу дүүгэх ГУРАВДУГААР САРЫН БАЙШИН.