Яагаад ч шүлэг шиг амьдрахгүйгээ,
бас дахин дурлахгүйгээ
Яалаа ч ахиж чамайг
нулимсгүйгээр бодохгүйгээ
Яаж ч их хүсээд хүлцэн тэвчиж
өнгөрөхөө
Ядаж энэ өдөр ухаарсан
минь сайхан байна
Хичнээн гомдоод чамд юу
ч хэлж чадахгүйдээ
Хичнээн урваад чамайг
өөр гэж итгэхгүйдээ
Хардаж, хичнээн
харамлаад өмрөөд л үлдэх энүүхэндээ
Хичнээн ихээр талархаж,
ямар ихээр баясна
Залуу явахын зуур од мэт
тохиосон
Замхарч хэзээ ч
хоосрохгүй зүүд гэж шивнээд
Замхарч хоосрохын дайтай
зүсэн нүүж алславч
Зам ороож далласан гэрэл
гэж итгээд.
No comments:
Post a Comment